Op Instagram heb ik al meerdere keren een gender reveal party gezien. Mensen onthullen het geslacht van hun baby door middel van een taart of doos met ballonnen. Ik vind het super leuk om tegelijk met iedereen achter het geslacht van mijn baby te komen, maar ik wil het niet met een taart of doos met ballonnen doen. Ik wil een grote zwarte ballon met daarin confetti in het roze of blauw. Als ik de ballon dan samen met mijn vriend Noël kapot prik fladdert er of overal blauwe of overal roze confetti in de lucht.

Laat het een geheim blijven

Met 16 weken kan ik vervroegd een echo laten maken voor de geslachtsbepaling. Hier moet je zelf voor betalen maar dat vind ik niet erg. Nu ik weet dat er de mogelijkheid is om erachter te komen met 16 weken kan ik niet meer wachten tot de 20 weken echo. Ik besluit dat Sam, mijn beste vriendinnetje, mee moet naar de echo. Of naja, eigenlijk besluit Sam dat zelf.

Ik ga liggen op de stoel en de mevrouw smeert een gel op mijn buik. Sam en Noël staan aan mijn linkerzijde. De mevrouw draait een groot tv-scherm richting ons toe. Het scherm gaat aan en gelijk zien we onze kleine baby heen en weer bewegen. Met de voetjes zet de baby zich af en bounced zo een beetje op en neer. Sam begint te huilen. Zoals ik al eerder in een artikel heb vermeld is Sam óver-emotioneel dus ik had ook niet anders verwacht eerlijk gezegd.

“Oké jongens ik ga nu kijken of ik het geslacht kan bepalen”, de mevrouw kan het tv-scherm niet uitzetten dus wij draaien alledrie ons hoofd weg. Ik had inmiddels namelijk al heel veel youtube filmpjes gezien van een geslachtsbepaling en ik weet dus precies hoe een jongetje eruit ziet op echo maar ook wat je moet zien als je in verwachting bent van een meisje.

“Ja ik heb het gezien” zegt de mevrouw na enkele seconden. We mogen nog even naar het scherm kijken en ik zeg “ze heeft echt jouw neusje Noël.” De mevrouw kijkt me verbaasd aan en zegt: “ze?”. Ik leg haar uit dat ik om de een of andere reden voel dat het een meisje is en het ‘ze’ zeggen automatisch gaat. De mevrouw vindt het erg bijzonder omdat mensen over het algemeen hem/hij zeggen wanneer ze spreken over een baby waarvan het geslacht nog niet bekend is. Vervolgens schrijft de mevrouw het geslacht op een papiertje en stopt ze dit in een dichtgeplakte envelop. Op dit moment weet dus alleen de mevrouw die de echo heeft uitgevoerd het geslacht van onze baby.

In de auto onderweg naar huis zegt Noël: “Nou die vrouw heeft zich gewoon versproken, ik weet nu bijna zeker dat het een jongen is, ze reageerde zo gek op die ‘ze’ van jou Shadi, alsof ze wilde zeggen, hoezo zeg je ‘ze’, het is gewoon een ‘hij’ hoor”. Ik denk na, “nou ze kon ook vragen naar die ‘ze’ omdat ze het zo bijzonder vindt dat mijn moedergevoel klopt of omdat ze denkt dat ik het misschien zelf heb gezien op het scherm. Voor mij bevestigt haar reactie juist meer het gevoel dat het een meisje is.”  De onzekerheid begint aan ons te knagen en ik vind het heerlijk. Noël vindt het daarentegen verschrikkelijk. Hij wilde het geslacht eigenlijk wel al weten voordat iedereen het weet, maar voor mij heeft hij het over om te wachten. Ik vertrouw Sam de envelop toe omdat ik gewoon weet dat zij echt niet stiekem zal kijken.

Sam the party planner

Sam heeft alles geregeld. Ze heeft op haar school strikjes uit dun hout laten zagen die ze vervolgens roze en blauw heeft geverfd. De gasten moeten een roze of blauwe strik opspelden zodra ze binnen komen. Zo ontstaat er een team blauw en een team roze. Aan de muur heeft ze een hele reeks roze en blauwe ballonnen gehangen. Op tafel staan slagroomsoesjes gedept in roze en blauwe muisjes. Ook heeft ze plastic glazen champagne gevuld met roze of blauwe kleurstof erin. In het midden van de kamer hangt de grote zwarte ballon met de blauwe of roze confetti erin. Bij de feest winkel heeft ze een zak met roze en een zak met blauwe confetti achtergelaten. Ze heeft de man de envelop gegeven en uitgelegd dat hij aan de hand van het geslacht in de envelop de ballon moet vullen. Inmiddels weten dus alleen de mevrouw van de echo en de man van de feestwinkel het geslacht. Sam is zelf ook nog onwetend.

Zwanger zijn en de klantenservice bellen gaat niet samen

De dag voor de gender reveal party heb ik weer een akkefietje met Ziggo. Wij wonen inmiddels al 2 weken in ons appartementje en het internet werkt nog steeds niet. Ik ben van plan het reveal moment live te streamen op Facebook en dat gaat natuurlijk niet werken zonder een internetverbinding. Voor de 800ste keer bel ik met een medewerker van Ziggo die mij vervolgens weer garandeert dat het internet het binnen 12 uur zal doen. Ik word woest aan de telefoon omdat mij dit al 5 keer is verteld en we inmiddels dus al 60 uur verder zijn.

De persoon aan de andere kant van de lijn blijft stellig zeggen: “Ja mevrouw ik begrijp dat het erg vervelend is, maar ik kan echt niks anders voor u doen.” Ik ben laaiend! “Sluit de hele boel dan maar af, jullie zijn godverdomme al 2 weken bezig, ik betaal al vanaf het begin van de maand en ik heb geen eens internet, jullie komen godverdomme ook niet met een vergoeding of tegemoetkoming, wat is dit voor achterlijke service, verbind mij maar door, ik ben er klaar mee.” “Mevrouw ik ga nu de verbinding verbreken want ik laat u niet zo tegen mij praten”. “Dan doe je dat toch lekker achterlijke klootviool.”

In mijn hoofd blijf ik kwaad, ik bedenk me zijn naam en ben al van plan ervoor te gaan zorgen dat hij ontslagen gaat worden. Ook voel ik de tranen achter mijn ogen branden, klote Ziggo gaat mijn hele gender reveal party verpesten. Op het moment dat ik heel boos een berichtje zit te tikken om aan mijn moeder te laten weten hoe achterlijk de Ziggo-medewerker tegen mij heeft gedaan verschijnt op mijn tv-scherm het logo van Netflix. Ik besef dat het internet werkt. Ik verstuur het boze berichtje alsnog met daarbij een foto van mijn oververhitte hoofd wat nu toch uiteindelijk zijn zin heeft gekregen.

De volgende dag is de gender reveal party. Ik heb de livestream erbij gevoegd.

Tags: baby, gender reveal party, moeder, zwanger