De scholen zijn alweer druk bezig en iedereen zit weer in zijn dagelijkse routine, maar voor mij is dit net even anders. Ik ben deze week namelijk teruggekomen van het prachtig zonnige Frankrijk. Ik kwam weer uit mijn rol als animatrice en werd weer studente. Cultuurshock! Gek allemaal, maar: “Here we go again”. 

Terugblik

In juni heb ik gepost over mijn voorbereidingen op ‘de zomer van mijn leven’. Het was een goed voorbereiding, maar ik wist nooit waar ik terecht zou komen. Ik was namelijk invaller en zou pas vlak voor vertrek te horen krijgen waar ik zou belanden. Mega spannend natuurlijk, maar dat maakte het ook ontzettend leuk.

Spanning

Toen ik terugkwam van mijn vakantie naar Mallorca, hield ik constant mijn telefoon in de gaten. Ik kon immers elk moment gebeld worden en te horen krijgen waar ik zou gaan werken. Na een dag kwam hij dan: het verlossende telefoontje! Toen ik de telefoon zenuwachtig oppakte, hoorde ik het. Het goede nieuws: ik zou naar één van de grootste campings van Frankrijk gaan! En sterker nog, ik zou de volgende dag vertrekken. Op naar de Ardèche, naar de vroegere Hollandse camping: Le Pommier.

Op avontuur

Daar ging ik dan, vanaf Rotterdam Centraal, op naar een nieuw avontuur. Bijna twee dagen reizen was de eerste stap die ik moest maken en ik wist dat het lang was, maar ik zou me er wel doorheen slaan. Ik heb eigenlijk nooit geweten hoe snel je met de trein van Rotterdam naar Parijs zou zijn en hoe luxe de Thalyss eigenlijk is. Eenmaal aangekomen na een kort bezoekje aan Parijs, het hoofdkantoor van Team4Animation en een andere camping, kwam het dan steeds dichterbij.

De moeilijke kant

Waarschijnlijk kan je het wel voor je zien. Het beeld van een vrolijke animatrice. Let’s be honest, ik was ook altijd vrolijk voor de gasten, maar zodra ik in mijn huisje was sloeg de boot om. Mijn eerste week was niet bepaald makkelijk. Je verwacht misschien een verhaaltje over rozen en bloemetjes, maar dat was op het begin totaal niet.

Misschien kan je het je voorstellen, maar als je ver van huis bent en je wordt niet geliefd, is dat best moeilijk. Ik heb de lelijke kanten van het vak gezien, de typisch Franse organisatie (wat heel stug is) meegemaakt en heel veel mensenkennis opgedaan. Vond ik dat erg? Achteraf niet. Op dat moment was het vreselijk. Laat ik eerlijk zijn. Je zou denken als je op een vijfsterren camping gaat werken dat alles perfect tot in de puntjes geregeld is en de medewerkers goed behandeld worden. Dat viel aardig tegen. Was dit erg? Ja en nee.

Van wijze les naar goed genot

Ik heb echt geleerd om voor jezelf op te komen en jezelf goed te verzorgen, maar wat ik nog het meest geleerd heb? Roeien met de riemen die je hebt! Elke dag was anders, maar toch ook weer geweldig. Soms begon ik ’s ochtends met de miniclub, speelde ik de mascotte Lily of begeleidde ik een volleybaltoernooi. Elke week stonden er weer leuke activiteiten op het programma, maar wat elke dag hetzelfde was? Mijn lievelingsactiviteit, de minidisco!

Heerlijk om dansjes te doen met het hele terras en de kinderen een leuke tijd te laten beleven. Elke avond was ik zo rood als een tomaat, maar wat heb ik gelachen en genoten. Ook de avondshows waren een groot succes. Ik moest als invaller de show eventjes in een uurtje leren, maar dan had je ook wat. Het was een droom die uitkwam: daar stond je dan te dansen voor minimaal twee duizend man. Een ander hoogtepunt van mijn zomer was de spooktocht. Daar zat ik dan in het bos, als psycho non, tussen de kaarsjes. Ik heb volwassen mannen laten schrikken en stoere jongens iets minder stoer laten lijken voor een minuut. Verder heb ik niet alleen met kleine kinderen gewerkt, maar heb ik ook theaterles aan (Franse) tieners  mogen geven en heb ik een fanatiek spelletje Molki gespeeld met Franse gezinnen.

Terugblik

En daar zit ik dan nu. Net een week terug, uit het prachtige Frankrijk. Als je dan terugkijkt zie je hoe snel de tijd gegaan is en hoe geweldig het achteraf was. Je kunt lachen om de dingen waar je toen om huilde en ik merk dat ik sterker in mijn schoenen sta. Ik kijk terug en heb meer gevonden wie ik ben. Ik heb in gezien dat ik ontzettend veel van kinderen hou en ze me ontspanning geven. Ik heb ondanks de complicaties toch echt een geweldige tijd als animatrice gehad, wat ik zeker niet had willen missen (net als die mega schattige kindjes). Plus ik ben weer een enorme ervaring rijker waar ik mooi op terug kan kijken. Oh en ik ben een woordje Frans rijker 😉

Tags: animatiewerk, animatrice, frankrijk