Bijna iedereen doet het: 0vergeven. Maar ik? Ik heb het nog nooit in mijn leven gedaan. Sterker nog, ik ben doodsbang om over te geven en het zette mijn wereld op zijn kop. Mensen begrijpen me vaak niet en lachen me uit als ik het ze vertel, daar moet een eind aan komen.
Emeto-watte?
Je kent het wel. Je bent in gesprek met iemand en jullie komen uit op het doodsonderwerp: angst. Wanneer ik zeg dat ik bang ben voor overgeven wordt dit door veel mensen niet begrepen, simpelweg omdat ze het niet kennen en zich niet kunnen voorstellen. De vraag ‘maar wat is dat dan precies?’ hoor ik dan ook vaak voorbijkomen. Toch is emetofobie (angst voor overgeven) een bekend verschijnsel. Emeto-watte? Emetofobie, ja. Gister vertelde ik het eindelijk aan mijn vriend en dat was precies het antwoord wat ik kreeg. Merkwaardig eigenlijk, want uit onderzoek is gebleken dat emetofobie op nummer zeven van de meest voorkomende fobieën staat.
Throwback …
Toen ik nog een klein meisje was, ben ik naar de psycholoog geweest voor dit vreemde verschijnsel. Vroeger was het namelijk zo dat ik totaal niet bang was voor overgeven. Ik had het weliswaar nog nooit gedaan, maar mijn broer was vaak zat ziek. Drie keer raden wie degene was die de emmer aangaf als hij moest overgeven? Juist ja, ik dus. Ik wilde weten waar mijn fobie vandaan kwam en de oorzaak is moeilijk te achterhalen. Ze zeggen dat het komt door jeugdtrauma’s en ik denk dat ik mijn trauma weet. Zwemles. Mijn psycholoog dook samen met mij mijn geschiedenis in. Daaruit kwam dat ik mijn fobie had opgelopen tijdens de zwemlessen. Er was namelijk een meisje dat elke les moest overgeven. Iedere les was het weer zo ver.
My first time
De eerste keer dat ik merkte dat ik er last van had, was ik ongeveer acht jaar oud. Ik was op vakantie en kreeg maag-darmontsteking. Het ziekenhuis vertelde me dat het mogelijk was dat ik moest overgeven en ik was constant misselijk. Op een gegeven moment kwam mijn vader met een emmer, zodat hij die naast mijn bed kon zetten, in het geval ik moest overgeven. Ik wist niet hoe snel ik die emmer weg moest gooien. Van het idee alleen al werd ik helemaal gek en raakte zo erg in paniek dat ik tien minuten gehuild heb. Puur alleen door de gedachte om over te geven. Vervolgens werd de angst steeds groter, ik durfde niet meer naar pretparken en vond het eng om te vliegen. De gedachte dat ik niet weg kon lopen als er iemand moest overgeven maakte me gek. Ik durfde niet naast een vreemde zitten, stel je voor… Misschien heeft mijn buur wel last van luchtziekte.
Begrip voor overgeven
Hoe het nu met me gaat? Het is nog steeds moeilijk. Gelukkig vermijd ik geen pretparken en ben ik niet heel bang meer om te vliegen. Ook zie ik vaak mensen overgeven tijdens het uitgaan. Natuurlijk, het is niet fijn, maar ik wil er gewoon normaal mee om kunnen gaan. Ik wil me niet overgeven aan mijn angst. Ik hoop dat steeds meer mensen te weten komen over emetofobie en hier ook begrip voor hebben. Het is namelijk best wel een dingetje waar iemand zich voor kan schamen. Kan je het je voorstellen dat je uitgelachen wordt omdat je hoogtevrees hebt? Nee, maar waarom gebeurt het dan wel met andere angsten?..
