In de zomer van 2016 is een vriendin van mij het boek ’50 days of Green Happiness’ gaan lezen om haar eetpatroon te veranderen, haar lichaam als het ware te ‘reinigen’ en om zich lekkerder in haar vel te voelen. Dit hield in: geen dierlijke producten, alleen plantaardig eten. Oftewel: veganistisch eten. Klinkt gezond, good for you! Dacht ik. Voor ik het wist was er geen sprake meer van onze regelmatige Macdonalds dates, spontane Swirl ijsjes op het station en het ‘Suse en Jamie broodje’ vol kipfilet en bacon. Dat werd mooi ingeruild voor een Lotte met een zelfgemaakte maaltijd vol planten en noten en een Widad ernaast die met een schuldgevoel haar patat en frikandel naar binnen werkte. When are those 50 days over?

Hoe ik in aanmerking met veganistisch eten kwam

Eerlijk is eerlijk, ik had vorig jaar de term ‘veganisme’ wel eens voorbij horen komen maar stond er nooit erg bij stil wat dit nou exact inhield. Iets met veel plantjes eten en geen melk meer drinken ofzo. Oh ja en veel noten eten. In elk geval heel veel niet meer kunnen eten. De tranen sprongen bij die gedachte al in mijn ogen. Ik ben iemand die dól is op eten dus je begrijpt dat ik heel wat uitleg nodig had van mijn beste vriendin om dit een plekje te kunnen geven. Gek genoeg verbaasde ik mijzelf hoe ik begripvol naar haar veganistische verhalen luisterde. Op een gegeven moment werd ik zelfs heel nieuwsgierig naar wat zij nou steeds aan het eten was en wat het veganisme mentaal en fysiek met haar deed. Zo nu en dan voerde zij mij een paar happen van die ‘gekke’ maar oh-zo-vullende-en-stiekem-heerlijke maaltijden en vertelde mij hoe goed zij zich begon te voelen. ‘En poepen, Widad? Erg gemakkelijk en binnen drie seconden ben je klaar!’

Wanneer mijn veganistische ervaring begon

Het duurde bijna een heel jaar voordat ik zelf een poging tot het veganisme eten deed. Dit kwam omdat ik langzaamaan steeds meer research naar veganistisch eten deed en het concept heel mooi begon te vinden. Beginnen met veganistisch eten stond al een tijdje op mijn lijstje, but like always was ik heel goed in het uitstellen van mijn plannen. Tot ik op een dag wakker werd en dacht: als ik het nu niet doe dan komt het er nooit van. Zo begon ik afgelopen zomer nieuwsgierig, enthousiast en gemotiveerd aan mijn veganistische ervaring. Shadi heeft ook al eens geschreven over het veganisme tijdens haar zwangerschap en wat dat heeft betekend voor de groei van haar kindje Ivy.

Hoe ik het veganistisch eten heb ervaren – the truth

Ik kan nu wel een heel mooi verhaal schrijven over hoe gemakkelijk het koken en het veganistisch proces verliep, dat ga ik ook zeker doen, maar… Je moet weten waar je aan begint. Je raadt het misschien al: dat wist Widad dus nog niet zo goed. Zoals ik al vertelde, besloot ik gewoon op een dag te beginnen met veganistisch eten. Ik keek welke producten ik in huis had die niet dierlijk waren en begon aan mijn eerste veganistische avondmaaltijd: heel veel broccoli, tuinboontjes en gepureerde wortels. Niks mis mee, dacht ik toen. Totdat ik na een halfuur alweer honger had. ‘Dit hoort vast zo in het begin’.

De volgende dag kwamen zuurkool, courgette, paprika en komkommer om het hoekje kijken bij het diner. Met een knorrende maag ging ik weer slapen. Misschien hoort dit toch niet en doe ik het verkeerd. Het ontbijten en lunchen gaat mij gemakkelijk af, maar ik heb continue honger in de avond. De volgende ochtend begon ik mijn dag met het bekijken van – ik denk – een stuk of twintig filmpjes op Youtube over verschillende veganistische maaltijden en tips voor beginners. Ik zocht alles uit en maakte een keuze wat ik die dag en die hele week ging eten. De maaltijden die mij het lekkerste (en makkelijkste) leken, schreef ik op met een bijbehorende boodschappenlijstje ernaast. Na schooltijd heb ik ruim anderhalf uur in de supermarkt rond gedwaald omdat ik bij elke verpakking moest checken of er geen dierlijke producten in zaten en omdat ik simpelweg een vreselijke twijfelkont ben. Denk aan: ga ik nou voor deze kokosmelk of die andere die 10 cent goedkoper is. Toen een vakkenvuller naar mij toe kwam om te vertellen dat de winkel over vijf minuten ging sluiten, heb ik ze uiteindelijk allebei maar meegenomen…

Eenmaal thuis begon ik vol goede moed aan mijn eerste gelukte veganistische avondmaaltijd: thaise curry met rijst, cashewnoten en veel groentes. Héérlijk en ontzettend makkelijk. Dat was de eerste avond dat ik verzadigd naar bed ging. Naarmate de tijd vorderde, begon ik een draai te vinden in het maken van veganistisch eten. Het werd steeds makkelijker en bovendien voelde ik mij steeds gezonder, energieker en fitter worden. Pluspuntje: mijn huid straalde ook enorm! Bizar hoeveel invloed eten op je mind en body heeft…

Hoe ik er nu voor sta

Uiteindelijk heb ik anderhalve maand veganistisch gegeten totdat ik besloot over te gaan naar iets wat voor mij beter werkt: vegetarisch eten en wanneer ik kan en wil veganistisch. Ik moet zeggen: als je eenmaal de knop om hebt gezet en opzoek gaat naar dingen die je wél kan eten (in plaats van te roepen wat je allemaal niet mag), is het écht te doen. Ik ga niet ontkennen dat ik niet meerdere malen in de verleiding kwam om toch een bak Ben and Jerry’s te halen of niet gebombardeerd ben met de vraag waarom ik veganistisch eet, maar als je weet waar je het voor doet en wat je ervoor terugkrijgt is het zeker het proberen waard! Voor mijzelf heb ik dus de keuze gemaakt om het iets gemakkelijker te maken.

Mr. & Mrs. Watson, “heaven” voor iedereen, zowel veganist, vega als vleesverslinder

Wat ik graag hoop is dat mensen niet direct een vooroordeel hebben over veganistisch eten of mensen die voor zo’n eetpatroon kiezen. Het is een prachtig concept en eigenlijk zou iedereen zo nu en dan veganistisch eten een kans kunnen geven. Als je het zelf niet wil maken, kun je altijd een veganistisch restaurant proberen! In Amsterdam bijvoorbeeld is er sinds de zomer een veganistisch restaurantje geopend, namelijk Mr. & Mrs. Watson, en ik moet zeggen: heaven. Niet alleen is de bediening ontzettend aardig, de gerechten zijn erg divers en smaken ver-ruk-ke-lijk! Kaasplankjes, lasagna, tiramisu, noem het maar op. Het restaurant is niet kapot te krijgen want wanneer de oven kapot is (dit was het geval toen wij hier gingen eten), zorgen ze er gewoon voor dat alle gasten alsnog voorzien kunnen worden van heerlijke veganistische hapjes. You go Mr. & Mrs. Watson!

Als voorgerecht kregen wij drie verschillende kazen (de “brie” was zalig), een broodje eiersalade (smaakte écht naar eiersalade) en (het allerlekkerste van deze gang) aubergine wafels met een soort stroop. Het hoofdgerecht bestond uit frietjes met mayo en ketchup (vegan of course), lasagna, een pulled pork broodje en een aardappel-groente mash-up. Gelukkig heb ik het talent door te eten wanneer ik vol zit, want het dessert kwam er nog aan. Brownie, vijgentaartje en (again, het allerlekkerste van deze gang) de tiramisu. Hiervoor zal ik zeker nog een keer terug komen… Stiekem vond ik deze nog lekkerder dan de “normale” tiramisu. Het grappige bij Mr. & Mrs. Watson is dan ook: je hebt niet eens door dat het veganistisch is. Ik ben er alweer twee keer geweest en het waren beide keren ontzettend lekker en leuk!

Hoe denk jij over veganistisch eten?

Tags: eten, leefstijl, veganistisch