Bizar was inderdaad de aankleding van de zaal: deze was omgetoverd tot een groen sprookjesbos waar verschillende VJ’s hun psychedelische kunsten op de muren projecteerden en er bij een kraampje roze suikerspinnen werden uitgedeeld. De zomerse herinneringen aan festivals in de buitenlucht werden verder aangewakkerd door de mannen achter de draaitafels. In tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden werd er geen snoeiharde techno gespeeld, maar klonken er aangename housedeuntjes van onder anderen Jama en Philip Young. Helaas werd er ook in het publiek flink gesnoeid: zelfs special guest Victor Coral kon de leegloop tegen drieën niet meer tegenhouden. Waar dit aan lag? Moeilijk te zeggen. Er werd geklaagd over de prijzen van de drank (2,80 voor een biertje in een plastic bekertje is wel jammer als je zojuist 15 euro hebt neergeteld aan entree). De rookruimte zuigt. Of liever gezegd, de rookruimte zuigt niet: op een open raampje na is er geen enkele ventilatie te ontdekken. Maar goed, dit is niet iets wat de organisatie had kunnen verhelpen. Snoeiclub heeft de ingrediënten voor een goed feest, alleen miste er iets. Was het de toch wat bevreemdende groene aankleding? Was het de overheersende blacklight verlichting waardoor de één oplichtte als een wegwerker en de ander opeens in haar witte onderbroekje stond? Of lag het aan het toch aan de locatie zelf? Wij zien in elk geval uit naar een new and improved, snoeihard knalfeestje over een paar weken!