Toch raar vind je niet? Op het moment dat mij gevraagd wordt een artikel te schrijven over lifestyle, dat ik geen idee waar ik moet beginnen. Dus ik vroeg mezelf af: “Wat hebben we allemaal met elkaar gemeen?” Het feit dat we samen leven!

Hi, nice to meet you!

Laten wij voor het gemak doen alsof we elkaar net ontmoet hebben. Ik stel voor dat dat was op een terrasje in Amsterdam. Jij hebt me net je naam verteld en ik vertel je nu dat ik Bob heet. Dat ik 21 jaar ben en het leven beschouw als een film.

Je vraagt me wat ik daar precies mee bedoel, waarop ik antwoord:

“Als we naar een film kijken doen we dat, neem ik aan, omdat we daar zin in hebben. Als we ons volledig ontspannen, kunnen we in de film opgaan en wordt het een ‘totale’ ervaring. Persoonlijk hou ik van een ‘Feel Good Movie’. Tijdens zo’n film komen er natuurlijk allerlei emoties langs, maar dat vind ik dan geen probleem wetende dat er een ‘Happy End’ volgt. Deze films worden vaak op een bepaalde manier in elkaar gezet. Via de zogenaamde ‘Feel Good Formula’:

Je neemt een hoofdpersoon in zijn natuurlijke leefomgeving. De omgeving is positief of negatief, stel bijvoorbeeld dat hij/zij een normaal leven heeft waarin opeens iets totaal verandert. Een droom ontstaat of er moet iets bereikt worden of zo. Het kan ook negatieve verandering zijn, dan was alles aanvankelijk prima maar verandert er plotseling iets waardoor de balans hersteld moet worden.

Terwijl je dit alles bekijkt identificeer je je met de hoofdpersoon en hoop je dat het gewenste resultaat behaald wordt. Natuurlijk heeft hij/zij allemaal obstakels die in de weg staan, maar dat maakt het juist spannend. Hoe dichter hij/zij bij het beslissende moment komt, des te meer het idee wordt gegeven dat het niet gaat lukken. Ondertussen houd je je hart vast maar uiteindelijk overwint de hoofdpersoon. Eind goed, al goed.”

Nu zit je een beetje verdwaasd naar mij te kijken. Waarop de vraag volgt: “En… Wat heeft dat met het leven te maken?” Goeie vraag!

Wat het ermee te maken heeft is dat wij, vanuit mijn perspectief, de hoofdpersoon zijn in onze levensfilm. Ik kan me nog herinneren dat mijn moeder mij een aantal jaar geleden vertelde dat wij de hoofdpersoon zijn in ons leven. Dat je zelf de ster bent, en dat er allerlei andere mensen zijn die bijrollen spelen, en weer andere mensen die figuranten zijn. Het gaat erom dat ieder mens in die levensfilm de ster is in het verhaal, maar dat je zelf de ster bent in jouw leven, terwijl je een figurant kunt zijn voor een ander.

Zo spelen mijn ouders in mijn film bijrollen, maar het zijn wel belangrijke rollen. En zo speelt de barman in de strandtent meer een figurantenrol. Deze visie zette mij aan het denken en inderdaad er bleken veel overeenkomsten met een film. In ons dagelijkse leven ervaren we bijvoorbeeld allerlei emoties. Net zoals we die tijdens het zien van een film kunnen ervaren.

Het grappige is, dat wij tijdens het kijken naar een film vaak veel beter met onze emoties om kunnen gaan. Maar zodra deze emoties in ons dagelijks leven opkomen, verzetten we ons er vaak heftig tegen. Dat komt omdat we tijdens de film vanaf een afstandje bij het verhaal betrokken zijn, en in ons leven direct betrokken zijn. Ik was heel goed in het veroordelen en het onderdrukken van gevoelens en dat bleek niet zo handig te zijn…

Als je het gevoel hebt dat je emotie moet onderdrukken ga je gang, want vaak moeten we door ervaring, door fouten te maken, er zelf achter komen wat nu werkelijk goed voor ons is. Maar doordat ik het leven bekeek als een film werd het makkelijker voor me om verschillende aspecten ervan te bekijken en te accepteren. Dit lukt me zeker niet altijd, ik doe dingen ook nog heel vaak anders dan ik ze achteraf zou hebben gedaan. Blijkbaar is een deel van het leven vallen en opstaan en kan er geen regenboog zijn zonder regen. Al doende leert men, het gaat me steeds beter af. Oefening baart kunst.

De serveerster heeft ook staan luisteren en maakt een terechte opmerking:
“Wat heeft dit eigenlijk te maken met lifestyle?”

“Nou dat zal ik je vertellen. De leefstijl van de mens hier in het westen, ook in Nederland, is leven in een samenleving. Wat voor mij letterlijk inhoudt dat we samen leven. Dit lijkt niet altijd het geval in de praktijk. Velen van ons leven juist langs elkaar heen. Doe ik zelf ook aan mee hoor, maar om een kleine bijdrage te leveren aan het ‘samen’ leven wil ik graag het volgende opmerken: aangezien wij allemaal samen voor deze levensfilm gecast zijn, wil ik graag aan je vertellen hoe ik deze film genaamd ‘het Leven’ het liefst vorm zou geven:

Samen spelen, samen delen, samen leven.”

Tags: Feel Good Movie, hoofdrolspeler, samen leven