New York. Aankomen is telkens weer een verrassing. Je bent er op voorbereid, maar toch. In het land waar de klant koning is, is hij dat op JFK allerminst. Lange rijen, slechte airco, snauwende douane. Gewoon even apathisch over je heen laten komen en zeker niet bijdehand proberen te zijn. Zoals ooit een reisgenoot deed, die vond dat het de douane niet aanging hoeveel geld hij bij zich had. Dat werd een heel lange dag. Vingerafdrukken, irisscan, ach alles is vergeven en vergeten als je in een gele taxi zit op de Van Wyck Expressway richting Manhattan. En altijd is de chauffeur een heel erg allochtone man die onverstaanbaar Engels spreekt en die zich met de neus op het stuur met derdewereld-doodsverachting in het razende verkeer stort. Vraag, als dat mogelijk is, of hij niet de route via de Midtown Tunnel wil nemen, maar via de Queensborough Bridge. Dat spaart $6 tol, maar het voornaamste is dat je de skyline van de stad in zijn geheel kunt bewonderen. Wie de stad voor het eerst bezoekt, moet misschien gewoon het rijtje afwerken dat iedereen afwerkt: Empire State Building, het Vrijheidsbeeld op Liberty Island, het immigratiemuseum op Ellis Island (let op: de laatste boten vertrekken al om 16.00 uur), voor ramptoeristen Ground Zero, voor cultuurliefhebbers het Metropolitan Museum of Modern Art en het Guggenheim. De meeste toeristen storten zich daarna op de bekende modeketens en warenhuizen als Saks Fifth Avenue, Woolrich, Macy