Een tijdje geleden besloot ik uit eten te gaan met vrienden die ik al een poos niet had gesproken. Hartstikke leuk, dacht ik. Mijn mening veranderde drastisch toen ik al twee uur lang non-stop naar één stem zat te luisteren. Niet één keer werd er aan de anderen gevraagd hoe het met hun ging en waar zij nu mee bezig zijn. Erg bijzonder, als je het mij vraagt, maar toch een veelvoorkomend probleem. Dus hoe ga je ermee om als mensen alleen over zichzelf praten?
Het probleem (subtiel) bespreekbaar maken
Ja ik weet het, het is doodeng om aan te geven wat je écht denkt of voelt. Maar het hoeft helemaal niet zo zwaar aangekaart te worden. Twee jaar geleden had ik een date met een jongen die zichzelf helemaal geweldig vond. Na een uur besloot ik het probleem subtiel te bespreken, aangezien ik niet een persoon ben die direct zegt waar het op staat.
‘Weet je wat ik laatst las? Dat mensen niet luisteren, maar gewoon wachten wanneer het hun beurt is om te praten. Ik merk dat ik het zó waardeer als mensen daadwerkelijk geïnteresseerd in je zijn en willen weten hoe het écht met je gaat’.
Ik weet niet of het mazzel was, maar die jongen heeft sindsdien alléén maar dingen lopen vragen. Lees hier ook mijn artikel over wanneer luisteren onderschat wordt.
Probeer er iets van te leren
Komt een sarcastische ‘leuk dat ik ook nog iets mag vertellen!’ opmerking lastig uit je mond of vind je het niet waard om dit aan te geven? Probeer dan anders naar de situatie te kijken. Wat zou je kunnen leren van die persoon? Naast het feit dat je leert dat sommige mensen hun eigen praatstem het allermooist vinden, natuurlijk. Is er iets wat hij of zij vertelt waar jij ook baat aan hebt? En je kunt het altijd ook omdraaien: wat wil ik niet leren van deze persoon. Wat wil ik anders doen? Heb je toch nog wat aan je avond!
Dus de volgende keer als iemand je de oren van je hoofd kletst: geef aan dat het jou óók leuk lijkt om mee te kunnen praten in een gesprek of accepteer het en probeer er iets van te leren!
